19 Ocak 2012 Perşembe

Jylland'den Mucuklar

Miriba.
Mini exchange dediğimiz AFS etkinliği yüzünden 1 haftalığına Danimarka'nın en "köy-inek-domuz-bayır-çayır-soğuk-yağmur-rüzgar-buz" adasının Varde diye bir yerine gönderildim. 1 haftalığına başka bir host aileyle kalıyorum.
İlk gün "nerdeyim lan ben?" diye uyandım. Yeniden mi alışacağım bu ne biçim iş check please döncem ben modundaydım. Ama bugün normale döndü yine her şey. O ilk günün çılgın yabancılık hissi çok fena oluyor.
Şimdiki host annem 37 yaşında, 7 tane dövmesi var hatta hayali bütün sırtını kaplatmakmış. Bir kız bir erkek iki küçük kardeş var, onlar olduğu için çoğunlukla Danca konuşmam gerekiyor. Ama anlıyoruz birbirimizi konuşuyoruz gayet güzel yani, şirinler zaten bıcırlar. İki tane de zıpır yavru kedi bir de hamster var.
Danimarka AFS'li arkadaşlarımdan Gökçe'yle aynı okuldayız. O yüzden sıkılmıyorum, hatta iyi oluyor Türkçe konuşmayı unutmuşum resmen. Bir kelimeyi bulana kadar "ımmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmm" diye inletiyorum ortalığı.
Neyse işte her zamanki gibi geç kaldım derse, bu sefer ders programım filan da yok sınıfı da bulamadım telefonumda da para yok bi de facebook'u bloklamış okul girilmiyor. Böyle bi umut okulda beni dün beklediği yerde Gökçe'yi bekliyorum gelsin beni kurtarsın diye :D
O sırada da bunu yazayım dedim. Doğru düzgün fotoğraf da çekmedim daha ama çok üşüdüğümüzü belgeleyen bir fotoğrafım var mesela.


Bu da kedilerden biri

Buradan da sesleniyorum; GEL KURTAR BENİ GÖKÇEEE 

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder