Ne güzelsin, ne tatlısın Kopenhag.
Her yerinden müzik sesleri yükselen, her bünyeden insan barındıran, canlı, renkli ama soğuk şehir. Tam bir başkente yakışır asillikte, ülkesini öylesine güzel temsil ediyor.
Trende yer olmadığı için sevgilisinin kucağına bi güzel yerleşen ve onlara göz ucuyla bile bakmayan güzel insanlar.
Koca trende bir ben baktım herhalde o ikisine, o da yadırgadığımdan değil kıskandığımdan.
Kopenhag’ın “tanımadığım” sokaklarında yürürken hissettiğim “tanıdık” duygular asıl garip olan.
Sanki hepsinden daha önce geçmişim, hepsini daha önce yaşamışım gibi.
Burada olmak kolaylaşıyor mu, zorlaşıyor mu anlamıyorum.
Orayla olan iletişimim elimde olmadan kopacak biliyorum. Hatta en yakın arkadaşımın yaşadığı bir sıkıntıyı facebooktan öğrenmek bayağı koydu hani.
Her neyse, sanırım cidden bir defter alıp günlük tutmaya başlamalıyım.
Vi ses!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder